วิถีเตาถ่าน ก้าวพัฒนาการ

คำพูดหนึ่งของอาจารย์สมคิด จาตุศรีพิทักษ์ เคยกล่าวไว้ว่า การทำงานใหญ่ เสมือนการก่อไฟในเตาถ่าน เพราะองค์กรที่เคลื่อนไหวในสังคมหากติดไวอย่างเตาแกส ก็ดับไวเช่นกัน แต่การติดไฟในเตาถ่าน แม้ติดยาก แต่เมื่อติดแล้ว ทั้งคุณค่า พลังงานก็จะมีอานุภาพมากกว่า เตาแก๊สสมัยใหม่


ศิลปะในการจัดการองค์กรเสมือนการเลี้ยงไฟในเตาถ่าน การก้าวผ่านจากความฝันไปสู่เป้าหมาย ย่อมเกิดประสบการณ์ที่ทำให้เราเรียนรู้ ผมสรุปเป็น 3 เรื่อง

1. ไม่มีวิธีการตายตัว — องค์กรแต่ละองค์กร ย่อมีวิธีการก่อรูปแตกต่างกัน แม้จะมีวิธีการกลาง รูปแบบกลางๆ ที่ผ่านการตกลงร่วมกัน แต่แท้จริงแล้ว หลักการคือแนวทาง แต่ไม่ใช่แผนที่กำกับ เพราะการยืดหยุ่น การปรับใช้ จังหวะ คือศิลปะของนักบริหาร แม้มีวิธีการ คำแนะนำ แต่ท้ายที่สุดมันต้องขึ้นอยู่กับฝีมือของผู้นำองค์กร ไม่ต่างกับพ่อครัวที่ต้องพ้นผ่าน สะสมประสบการณ์ ใช้คำว่า กะๆ ชิมๆ เพื่อให้รสชาดอาหารรสเลิศ

2. ไม่มีปัญหาใหม่ — อันที่จริง โลกนี้ไม่มีความรู้ใหม่ ไม่มีปัญหาใหม่ แม้แต่สิ่งที่ผมเล่า ก็ไม่ใช่เรื่องใหม่ที่สุดในโลก ล้วนเป็นเรื่องเดิมที่ผมเติมรายละเอียดให้เพื่อนๆที่ตามผม รับสารได้เฉพาะกลุ่ม โลกนี้ไม่มีทุกข์ใหม่ หรือเรื่องที่ไม่มีใครเคยแก้ได้บนโลกใบนี้ เราล้วนอยู่บนสภาวะเดิมที่วนซ้ำ ทุกข์ สุข สลับกัน หากลองค้นหาดีๆ ประวัติศาสตร์จะสอนเราเสมอ เคยมีคนบางกลุ่มเคยเจอเรื่องที่เรากำลังเจอ หรือเจอหนักกว่า … ไม่มีปัญหาใดไร้ทางออก หรือหากไร้ทางออก เราก็จะรู้ว่าจุดจบของปัญหานั้นเป็นอย่างไร และแน่นอน เราแก้ไขได้เสมอ

3. ไม่เข้าใจไม่สำเร็จ — ทุกเรื่องบนโลกนี้ต้องเข้าใจ เข้าใจหลักการของมัน เมื่อเข้าใจ เราจะไม่มองว่าสิ่งนั้นคือปัญหา เราจะมองเห็นพร้อมวิธีแก้ไข เราจะไม่หลงกับโชคดี เพราะโชคดีไม่ใช่ความบังเอิญ เราจะสามารถ Copy โชคดี ให้เกิดขึ้นซ้ำได้ ภูเขามีหลายลูก แต่ทุกลูกมีขึ้น ต้องมีลง หากเราเข้าใจภูมินิเทศน์แห่งเหตุการณ์ เราจะรู้ว่า เรื่องนี้เราจะดำเนินมันอย่างไรต่อไป

วิถีของเตาถ่าน ไม่ต่างอะไรกับชีวิต ชีวิตที่ละเมียดละไม่ ทำให้เราได้ค้นพบพลังบางสิ่ง ได้พบประสบการณ์ และเข้าใจจังหวะของชีวิตที่เราแต่ละคนต้องดำเนินต่อกันไป

7 กรกฎา 60 #ก้าวพัฒนาการ