หลายช่วงชีวิต ผมเฝ้าถามตัวเองเสมอว่า
ทำไรเราจึงโชคดี ได้ยืนอยู่ในจุดสำคัญของชีวิตหลายครั้ง
.
บางคนไขว่คว้า บ้างลงเงิน ลงใจ
แต่สำหรับผม แถบจะเป็นจุดต่อจุด
.
ผมมองย้อนไปในระยะ 10 ปี ผมไม่เคยตกงาน มีงานทำต่อเนื่อง
มีแค่ช่วงเดียวที่ผมพยายามหางานประจำทำ
แต่ตอนนั้นก็เหมือนยังไม่ใช่จังหวะ
และดันได้งานไม่ประจำ โบยบินจนอยู่ไม่ติดที่
.
อะไรคือเครื่องผลักดันให้ผมไปอยู่ ณ จุดๆนั้น
.
#วิสัยทัศน์ ผมคิดว่า คำสั้นๆคำนี้ นิยามทุกสิ่งอย่างที่สร้างผมเป็นผม
.
ความประทับใจที่ผู้หลักผู้ใหญ่ได้เรียกใช้ไว่วาน
ความคิดที่เขาถาม อาจเพียงทดสอบ หรือ อยากได้ความเห็น
ความสำคัญในหน้าที่ซึ่งได้รับมอบหมายและเกิดคำถามเสมอว่า
ทำไมถึงเป็นเรา ???
.
.
ผมไม่ได้เกี่ยงงานนะครับ แต่มีคนเก่งๆเยอะแยะ แต่ทำไม
คำตอบก็คงเป็นเรื่องนี้แหละ
.
วิสัยทัศน์ ไม่ใช่สิ่งที่มีประดับองค์กร
แต่ควรมีเพื่อเป็นทิศทางให้คนจำนวนมากได้เห็น
ได้เข้าใจ ได้ทำความรู้จัก และออกแบบจังหวะก้าว
ให้ไปถึงเป้าหมายนั้น
.
ชีวิตของเราก็คงเช่นกัน เพราะคนรายรอบตัว
ทั้งเชื่อมั่น ศรัทธา ทั้งลังเล ริษยา ปะปนเดินชนไหล่กันทุกวัน
การมีชีวิตที่ไร้หลัก ขาดเป้าหมาย
ก็ไม่ต่างจากเรือขาดหางเสือ
.
การเติมหางเสือให้เรือมีทิศทาง การเติมวิสัยทัศน์เข้าไปในชีวิต
มันคงเป็นสิ่งอันชอบธรรม ที่เราท่านต่างพึงมี
เพราะขณะที่ชีวิตกำลังเล่นอยู่ในนาวาอันเกรียวกราด
.
บางห้วงคำนึง ใจย่อมอ่อนล้า และหากไม่มั่นคงต่อเป้าหมาย
หรือ ขาดวิสัยทัศน์ในการเดินทางแล้วนั้น
ชีวิตก็คงทิ้งอยู่ใต้มหาสมุทร
.
วิสัยทัศน์ที่ว่าของผม อาจเป็นเรื่อง
การของทำงานที่ได้รับมอบหมายให้ประสบความสำเร็จ
ไม่ว่าจะพบอุปสรรค์ใดๆ ก็ตาม เราจะผลักดันภาระกิจ
จนไปสู่คำว่าเร็จ
.
และสิ่งนี้เอง คงเป็นเสน่ห์อย่างหนึ่งที่ทำให้เราพัฒนาตัวเองเสมอ
เพื่อพร้อมรับกับหลายๆเรื่อง
ที่อาจเข้ามาท้าทายศักยภาพ
.
.
.
จงเป็นผู้มีวิสัยทัศน์ที่แจ่มใสเสมอครับ
19 สิงหา 2561
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น